€ 10.85

Adolf O. R. Widnaus(1876 - 1959) Sommige deskundigen zeggen dat vitamine D al bestond als eindproduct van een fotochemische reactie voordat de zoogdieren zich ontwikkelden. In miljoenen jaren zou het zich hebben ontwikkeld en zich hebben aangepast aan ons menselijk lichaam. De eerste wetenschappelijke beschrijving van een vorm van vitamine D-deficiëntie, rachitis, was in 1645 door Daniel Whistler. Bijna twee eeuwen later werd er voor het eerst een verband gelegd met het zonlicht toen prinses Elizabeth, dochter van koning Karel I, het slachtoffer werd van de zogenaamde “Engelse ziekte “. Het vermoeden bestond dat de in de barokke tijd gewenste edele bleekheid daar aanzienlijk aan bijdroeg. Een mijlpaal in de geschiedenis van vitamine D was het gebruik van levertraan (rijk aan vitamine D) in 1824, dat nuttig bleek bij de behandeling van rachitis en osteomalacie. Aan het einde van de 20e eeuw ontcijferde de Duitse biochemicus Adolf Windaus eindelijk de chemische structuur van de “zonnevitamine “ en kreeg daarvoor in 1928 de Nobelprijs. De zonnevitamine D3 - een specialiteit onder de vitaminen Vitamine D behoort net als vitamine A, E en K tot de groep van de vetoplosbare vitaminen, maar neemt een unieke bijzondere plaats in. Strikt genomen is het helemaal geen vitamine, maar een hormoon uit de groep steroïden. Dit komt omdat het zowel door de voeding wordt opgenomen als door ons lichaam zelf wordt geproduceerd. Een voorwaarde voor de lichaamseigen synthese is voldoende contact van onze huid met het zonlicht (UVB-stralen). De efficiëntie van de lichaamseigen vitamine D-productie is afhankelijk van veel verschillende factoren, zoals de breedtegraad, de tijd van het jaar en de dag, het weer, de kleding, de duur van het verblijf in de open lucht en ons huidtype. Op onze breedtegraden hebben we geluk, want in de zomer kunnen we met een kort zonnebad van ongeveer 15 tot 30 minuten een adequaat vitamine D-niveau van 50 nmol/l bereiken. Hiervoor moeten in ieder geval het gezicht, de bovenzijde van de handen en de onderarmen door de zon worden blootgelegd. De periode tussen 10 uur 's morgens en 14 uur 's middags is het meest geschikt voor de productie van vitamine D, omdat de stralen van de zon de aarde in een optimale hoek raken. Opgemerkt moet worden dat de toepassing van zonnebrandcrème de synthese verhindert. Daarnaast is het belangrijk om de juiste hoeveelheid te vinden, want zoals we weten van dermatologen is te veel UV-straling ook niet aan te raden.. De toevoer van vitamine D kan worden vastgesteld aan de hand van de concentratie van 25(OH)D (25-hydroxyvitamine) in het bloedserum. Deze marker weerspiegelt de exogene vitamine D-voorziening via de voeding en de lichaamseigen vorming, waarbij de dagelijkse vitamine D-voorziening voor ongeveer 80 % via de huidsynthese plaatsvindt. De Duitse Vereniging voor Voeding (DGE), in overeenstemming met het Amerikaanse Instituut voor Geneeskunde, acht een concentratie van 25(OH)D van ten minste 50 nmol/l geschikt. Een 25(OH)D niveau van minimaal 75 nmol/l zou wenselijk zijn. De vitamine D-voorziening in de winter In Duitsland is de intensiteit van het zonlicht slechts gedurende ongeveer zes maanden van het jaar voldoende om een vitamine D-vorming te bereiken via de huid die aan de eisen voldoet. In de wintermaanden worden de dagen enerzijds steeds korter, anderzijds verandert de invalshoek van de zonnestralen op de aarde. Het wordt steeds oppervlakkiger, zodat een voldoende vitamine D zelf-synthese door de huid nauwelijks mogelijk is. Uit gegevens van het Robert Koch Instituut blijkt ook dat ongeveer 60 % van de volwassenen in Duitsland onvoldoende wordt voorzien van vitamine D en een 25(OH)D-gehalte in serum van minder dan 50 nmol/l heeft, niet alleen in de winter. Met slechts 38,4 % kan de toevoer van vitamine D als voldoende worden beschouwd.Hoe kunnen we toch de gewenste bloedconcentratie van 50 tot 75 nmol/l bereiken en onze vitamine D-behoeften dekken? Vitamine D in voedsel De inname van vitamine D via de voeding is beperkt omdat deze slechts in enkele voedingsmiddelen in aanzienlijke hoeveelheden aanwezig is. Dit zijn onder andere vette vis zoals haring en makreel, lever, vitamine D-verrijkte margarine, eidooier en enkele eetbare paddenstoelen. Afhankelijk van de voedingsbron wordt onderscheid gemaakt tussen twee vormen, plantaardige vitamine D2 (ergocalciferol) en dierlijke vitamine D3 (cholecalciferol). Samen worden ze calciferolen genoemd. In principe kunnen beide vormen door ons lichaam worden gebruikt. Ze verschillen echter in hun efficiëntie, zoals recente wetenschappelijke studies hebben aangetoond. Vele decennia lang werden vitamine D2 en vitamine D3 als gelijkwaardig beschouwd en werd gedacht dat ze dezelfde metabolische routes volgden. Recent onderzoek wijst echter uit dat vitamine D3 aanzienlijk effectiever is dan zijn plantaardige tegenhanger, mede door de grotere affiniteit voor transportmoleculen en enzymen. Veel studies hebben aangetoond dat vitamine D3, toegediend in hoge doses, een grotere toename van het vitaminegehalte in het bloed veroorzaakt in vergelijking met de identieke dosis vitamine D2. Dit lijkt vrij plausibel, aangezien de vitamine die ons lichaam zelf met behulp van het zonlicht produceert, als vitamine D3 aanwezig is. De geschatte waarde van de DGE voor de aanbevolen vitamine D-toevoer bij een volledig gebrek aan endogene synthese is 20 μg voor kinderen, adolescenten en volwassenen, wat overeenkomt met 800 I.U., per dag. Slechts ongeveer 2 tot 4 μg worden dagelijks ingenomen via het dieet met gebruikelijke voedingsmiddelen van een gemengd dieet. Deze hoeveelheid is echter niet voldoende om de aanbevolen geschatte waarde en dus de gewenste vitamine D-concentratie in serum te bereiken, zodat het verschil moet worden gedekt door de eigen productie van het lichaam en/of door het innemen van een vitamine D-supplement. Maar waarom is voldoende aanvoer van vitamine D zo belangrijk? Een belangrijke vitamine in de stofwisseling Vitamine D heeft een enorm breed spectrum aan activiteiten en is betrokken bij tal van stofwisselingsprocessen in ons lichaam. Vitamine D die in onze huid wordt gevormd of met voedsel wordt ingenomen, is in eerste instantie in een inactieve vorm aanwezig en moet met behulp van specifieke enzymen in twee reactiestappen in de lever en de nieren worden omgezet in de actieve vorm. Hiervoor bereikt het eerst de lever via het bloed, waar het wordt omgezet in calcidiol (25(OH)D, 25-hydroxyvitamine D). In een tweede reactie wordt dit uiteindelijk in de nieren omgezet in de actieve vorm calcitriol (1,25-dihydroxyvitamine D3/2). Als een in vet oplosbare vitamine wordt vitamine D in het lichaam opgeslagen, voornamelijk in vet en spierweefsel, en in kleine hoeveelheden ook in de lever. De vitamine is vooral essentieel voor de gezondheid van onze botten. Tijdens de mineralisatie en verharding van de botten speelt de vitamine een centrale rol in de calcium- en fosfaatstofwisseling. De actieve vitamine D3 bevordert onder andere de opname van calcium vanuit de darmen en de verhoogde reabsorptie van calcium in de nieren, waardoor een normaal calciumgehalte in het bloed wordt gegarandeerd. Voor een optimale ondersteuning van de gezondheid van de botten moet u daarom zorgen voor een voldoende aanvoer van calcium naast de vitamine D-voorziening. Bovendien is vitamine D betrokken bij vele andere stofwisselingsprocessen. Het draagt bijvoorbeeld ook bij aan het behoud van de spierfunctie, is nodig voor het behoud van een gezond gebit, speelt een rol bij de celdeling en ondersteunt de normale werking van het immuunsysteem. Onze deskundige tip:Vitamine D3 is bijzonder geschikt voor het behoud van gezonde botten in combinatie met vitamine K2, omdat de twee vitaminen elkaar perfect aanvullen in hun werkingswijze. Het belang van vitamine D voor onze gezondheid blijkt ook uit de aanbevelingen voor rachitisprofylaxe bij borstgevoede en niet-borstgevoede zuigelingen. Ze krijgen een vitamine D-supplement in de eerste weken van het leven, omdat het natuurlijke vitamine D-gehalte van de moedermelk niet voldoende is om de behoeften van borstgevoede baby's te dekken. Verder geldt de aanbevolen inname van de DGE van 20 µg voor alle leeftijdsgroepen vanaf het 1e levensjaar. Vitamine D2 vs. vitamine D3 Dit zijn groepen mensen die bijzondere aandacht moeten besteden aan een voldoende toevoer van vitamine D: Baby's en jonge kinderen Mensen die weinig of geen tijd buiten doorbrengen Mensen die om bepaalde redenen alleen met kleding naar buiten gaan Mensen met een donkere huidskleur, die door het hoge melaninegehalte van de huid minder vitamine D kunnen produceren dan mensen met een lichtere huid. Oudere mensen, omdat het vermogen van de huid om vitamine D te produceren aanzienlijk afneemt met de leeftijd. Bij onvoldoende aanvoer en als een gerichte verbetering van de vitamine D-status niet via de voeding en de lichaamseigen vitamine D-vorming kan worden bereikt, adviseert de DGE een vitamine D-supplement in te nemen. Bij de keuze van een geschikt supplement dient u goed te letten op de vorm waarin de vitamine aanwezig is. Vitamine D3 heeft de voorkeur boven vitamine D2. Veel Europese bedrijven voeren deze aanbeveling al uit. Als u online koopt, moet u toch eens goed kijken, want met name veganistische producten bevatten vaak vitamine D2. Bovendien zijn onze cellen afhankelijk van een dagelijkse aanvoer van gratis vitamine D. Een dagelijks supplement is daarom verstandiger dan het gebruik van zeer hooggedoseerde depotproducten (bijvoorbeeld met 10.000 I.E. per dosis), die slechts één keer per week mogen worden ingenomen. Onze Vitamine D3-druppels bevatten natuurlijke vitamine D3, opgelost in extra vierge olijfolie. In tegenstelling tot de veelgebruikte, puur industrieel geproduceerde MCT-oliën scoort het met zijn natuurlijke samenstelling zoals die door de natuur