Shankara leefde rond het jaar 800 en wordt wel de Sokrates van India genoemd. Zijn filosofisch systeem van advaita vedânta vormt de basis van de Indiase filosofie. Het werk Vivekacûdâmani van Shankara (de Rede als Bekroning) gaat over de weg, de kennis, die tot zelfrealisatie leidt. Het werk was oorspronkelijk bedoeld voor diegenen die reeds een aantal voorbereidende stappen op deze weg van advaita vedânta hadden gezet. Advaita vedânta is een traditie die bij uitstek uitgaat van een leraar-leerling relatie waarbij de leraar vooral opvalt door zijn of haar kennis en ervaring van een alomvattende eenheid.Rede en redelijkheid zijn het vermogen om steeds terug te keren tot die universele eenheid waarin alle aparte begrippen oplossen. Kort gezegd: het Ene is de werkelijkheid al het andere is niet meer dan een droom. Vivekacûdâmani neemt je mee op een reis om de droom die 'wereld' heet als een droom te zien en niet als de ultieme werkelijkheid. Door middel van een stap voor stap benadering geeft de tekst aan hoe je dat Ene kunt verwerkelijken en kennen. Tegenwoordig is het vooral een studieboek dat je leert om je te concentreren op wat echt belangrijk is en daar in alle redelijkheid naar te handelen. Het doordringt je ervan dat alles één is. Onze geest is als een hongerige tijger die overal op af wil springen. Hoe beteugel je die tijger? De rede is de bekroning van de menselijke geest.Ieder vers is door Paul van Oyen van commentaar voorzien om de gebruikte Indiase begrippen uit te leggen. Vivekacûdâmani valt op door de heldere stijl en het grote inzicht in het functioneren van de menselijke geest en ziel.